அனுராதா ரமணன் விகடனில் 'என்ன ஆச்சு நம்ம பெண்களுக்கு?' என்று ஒரு கட்டுரை எழுதியிருக்கிறார். சென்ற மாதம் தமிழகத்தை உலுக்கிய இரு கொலைகள் - கொலையாளிகள் இருவருமே பெண்கள் - இந்த கட்டுரைக்கு தூண்டுதல். இதில் அவர் கூறியிருக்கும் பல காரணங்கள் சரியே. கூட்டுக் குடும்பம், யந்திர வாழ்க்கை எல்லாம் இருந்தாலும் ஒரு முக்கியமான கேள்வி யாரும் எழுப்பவில்லை. ஒரு பெண் பிடிக்காத ஒருவனை மணக்கும்படி நேர்ந்தது எப்படி? காதலனை கைப்பிடிக்காமல் ஏன் இன்னொருவனை மணக்கிறாள்? மனது ஒத்துப்போகாத ஒருவனை மணப்பதால்தானே இத்தனை பிரச்சனைகளும்?
நமது நாட்டில் 'காதல்' என்பதே கெட்ட வார்த்தையாக இருக்கிறது. காதலித்து மணப்பது என்பது ஒரு taboo-வான விஷயம். திருமணமான பின்பு கூட கணவன் - மனைவிக்குள் 'காதல்' என்று நினைத்தால் கூட, "அடடா, என்ன அபத்தமா பேசிகிட்டு. அன்பு இருக்கலாம். சும்மா காதல் கத்திரிக்காய் என்பதெல்லாம் சினிமாகாரங்களுக்கு!' என்று விட்டேத்தியாக பேசுவது நான் பலமுறை கேட்டிருக்கிறேன். மகனோ/மகளோ வேறு ஜாதிப் பெண்ணை/பையனை விரும்புகிறாள் என்று தெரிந்தும், கட்டாயமாக வேறு ஒருவருக்கு மணமுடிப்பதேனோ? இதுதான் நாகரீகமா?
இதற்கு கொலைதான் முடிவு என்று சொல்லவில்லை..ஆனாலும், சும்மா 'கலாசாரம்', 'பெண்மை', 'கற்பு' என்ற வார்த்தைகளை இந்த விஷயத்தில் இழுக்க தேவையில்லை. Arranged மேரேஜ் செய்து கொண்டு, மனது ஒத்துக்கொள்ளாமல், ஏதோ arranged-ஆகவே வாழ்க்கையை யந்திரத்தனமாக நடத்துவதால் வரும் விபரீதங்கள் இவை. அந்த காலத்தில் இப்படியெல்லாம் இல்லையே என்று சிலர் கூறுவார்கள். கூட்டு குடும்பத்தில், மாமியார்/மாமனார்/நாத்தனார்/கொழுந்தினன் குட்டுக்கு சதா சர்வகாலமும் பயந்து வாழ்ந்தால் கணவனின் காதல் பற்றி யோசிக்க நேரமேது? நல்ல மருமகளாக பெயர் எடுக்கும் முயற்சியிலேயே வாழ்க்கை ஓடிவிடும். இல்லையென்றால், அவர்கள் வீட்டை விட்டு துறத்திவிட்டால், ஏது நாதி? அக்காலத்தில், பெண்களுக்கு நிதி சுதந்திரம் இல்லாததே அவர்கள் வீட்டை விட்டு வெளியேற பெரும் தடையாக இருந்தது என்பது என் கருத்து. It all boils down to choices and options. அதை விடுத்து, அந்த கால வாழ்க்கையை idealize செய்வது என்பது என்னால் ஒத்துக்கொள்ள முடியாத ஒன்று.
திருமணத்திற்கு பின் உறவினர்கள் எல்லோரும் நல்லவர்களாகவே அமைந்துவிட்டால், கூட்டு குடும்பம் போல் ரம்மியமான வாழ்க்கை வேறெதுவும் இல்லை. கூட்டு குடும்பத்தில் என் தாய் பட்ட பாட்டை நான் பார்த்திருக்கிறேன். ஒரு சிலர் கத்தி போன்ற நாக்கும், சுட்டெரிக்கும் பார்வையும் கொண்டிருந்தால், மருமகளுக்கு என்றுமே நரகம் தான்.
ஒரு வாதத்தில் என்றுமே ஒருவர் மேல் மட்டுமே தவறு என்று இருந்துவிட முடியாது. இன்று இப்படி கொலைகள்/adultery நடப்பதற்கு பெண்களை மட்டுமே தவறு கூறிவிட முடியாது. என்ன தவறு நடந்தது என்பதை அமைதியாக யோசிக்க வேண்டும்....
இதற்கு குழுசேர்:
கருத்துரைகளை இடு (Atom)
6 கருத்துகள்:
vikatan is asking for subscription/user id pwd/
freeya vidu
basically namma society totally vinoda manadhu
poi sonna values erosion illai, oor vambu pesi vetti poludhu pokkina no problem, lanjam vangina 'elarrum vangaradhu dhaan'
public life la discipline illai na
ana indha madhiri vishayangal la mattum "parambariyam" "panpaadu" blah blah will come...
reagrding magazines ella magazines kum oru target audience iruku.. adhukku etha madhiri avanga enna karuthu solranganu differ agum,, not necessarily the truth but something that will keep their readership intact..
சரிதான் சுபா,
நமக்கு முந்தைய தலைமுறை வரை பெண்ணுக்கு முடிவெடுக்கும் அதிகாரம் மறுக்கப்பட்டே வந்திருக்கிறது.
தற்போதும் அதே நிலை தொடரும்பொழுது இந்த மாதிரி சில விபரீதங்கள் நிகழ்ந்து விடுகின்றன.
பெண்களின் உணர்வுகளை மதிக்க வேண்டும் என்ற எண்ணம் ஒவ்வொரு தனி மனிதரிடமும் ஏற்படவேண்டும்.அப்படிப்பட்ட தனிமனிதர்கள் நிறைந்த குடும்பத்தில் பெண் சுதந்திரமாய் மகிழ்ச்சியாய் வாழ்வாள்.
கல்விக்கு இந்த மாற்றத்தை கொண்டு வரும் சக்தி உண்டு. இளைய தலைமுறைக்கு இதை கற்பித்து வளர்த்தால் இன்னும் நன்று.
இந்த காலத்தில் பல ஆண்கள் திருமணப் பேச்சு வார்த்தை ஆரம்பிக்கும் பொழுதே பெண்ணிடம் பேசி அவர்கள் சம்மதத்தை தெரிந்து கொள்கிறார்கள். இந்த முறை பரவலாவதும் நன்று.
என்றென்றும் அன்புடன்,
பா.முரளி தரன்.
subha
ne solradhu sari dhaan.. kadhalichutaa-kaadhalanai kaipidithal romba nalladhu!!!Nice post !!
but,
let me tell u what my opinion is:
1. "thirumanathil ellarom nallavargalaaga amaindhaal"
i think we cannot not expect it to happen in life.Nobody can be perfectly good.
Yeh I can understand how ur mom would have suffered. Things are much better now !!
I think andha kaalatha vida ippo ponnungaloda adjusting capabilties bayangaramaa koranju pochu- it is a fact ! kootu kudumbathukku ready irukra ponnungale illa !!!
2.Arranged மேரேஜ் செய்து கொண்டு, மனது ஒத்துக்கொள்ளாமல், ஏதோ arranged-ஆகவே வாழ்க்கையை யந்திரத்தனமாக நடத்துவதால் வரும் விபரீதங்கள் இவை
i think many of us dont understand the essence of our indian society living. namma societe ellame adjustment based. edhuvume pazhagi kondu adha eduthukira concept. spousum sari, professionum sari.We take what we get and keep going..infact we cant choose many things in life.
i dont mean to say loving somebody is wrong etc...i totally agree that once u love u will be happy only with them.
But arranged life is not bad as well once we are ready to adjust!
Infact now a days, 'its a must that you should love' maari aagipochu..
seeing this post only now. so pardon my delayed comment here.
hmm...i guess we miss a point here -- the cause for the problem is not the malady i.e. whether our society accepts love & love marriage or not, rather the cause is these women (who killed their husbands) or similarly men (who would have done it and not reported here or elsewhere, probably because it is a 'known-and-hence-accepted-fact') have less TQ or AQ i.e. tolerance quotient and adjustment quotient. For that matter this trait is general in almost all of us. Many of us do not adjust to what we have and what we get. We are less-contended people.
This non-contend and too-much-demanding life style is the root cause for this misery. Not the disadvantages of a united or 'nuclear' family. They are not the cause here.
It is strange how we tend to miss the fundamental aspect: it is not just about the freedom to choose; it is about choosing RESPONSIBLY.
It may have been true that women did not have the freedom to choose in our earlier generation. Why, for that matter, even men did not have a great freedom to choose! In many instances, it was the parents and other relatives from both sides that chose and decided so many things. (And we cannot forget that barring a few exceptions, out of the many people who got married that way, yaarum onnum azhinju poidala, though they indeed had to compromise on virtually everything. Remember, this was not just the bride; both man and woman had this sulking feeling that they did not get to CHOOSE, and as an extension, the hypothetical "If only I had got to choose ...!" was always lurking beneath the conscious level as an unsatisfied wish.
And these days, we get to see the hypothetical other side of this "If only I had got to choose". As they say, Freedom goes hand in hand with Responsibility. Problem is, it is an undeniable fact that many youngsters are so much in love with the idea of being in love that all they need is a person from the opposite gender. These days, they do get to CHOOSE, but instead of choosing responsibly, they choose rather arbitrarily, and that's the root of such problems in society today.
vaela menakkettu oru kadanjeduththa porukkiya love panni, "appa, ivara dhaan kalyanam pannippen" apdeennu sonnaa, endha appanukkaavadhu, "aaha! kozhandhe! love pannittiyaa maa? un manasu padiye avana kalyanam panni kudukkaren" apdeennaa solla mudiyum?
கருத்துரையிடுக